Acroyoga — czym jest joga z elementami akrobatyki?

Acroyoga to połączenie pozycji znanych z klasycznej jogi z elementami akrobatyki i masażu tajskiego. Brzmi egzotycznie? Wystarczy odpowiednio rozciągnięte ciało, koncentracja i acroyoga może stać się twoją nową pasją, a przy tym okazją do znakomitej zabawy i wzmocnienia mięśni. Co w acroyodze jest najważniejsze?

Spis treści

1. Co to jest acroyoga?
2. Zobacz na wideo trening acroyogi:
3. Jak zacząć ćwiczyć acroyogę?
4. Zalety acroyogi, czyli dlaczego warto „latać”?

Chociaż elementy składające się na acroyogę, czyli klasyczna joga, akrobatyka i masaż tajski są znane od dawna, to ich połączenie w jedną dyscyplinę wywodzi się z lat 90., kiedy to w Barkeley w Kalifornii (USA), powstała pierwsza szkoła ucząca tego konkretnego rodzaju ćwiczeń.

Co to jest acroyoga?

Zmysłowość, radość, zaufanie, koncentracja, wdzięk – opisać acroyogę nie jest łatwo. Podstawą wykonywania ćwiczeń jest współpraca, ponieważ figury w acroyodze wykonuje się w parach, na początku zaś dodatkowo przy pomocy osoby asekurującej. Ćwiczenia te bazują na asanach znanych z klasycznej hatha jogi, są jednak delikatnie zmodyfikowane dla płynnego wykonywania ich w powietrzu.

Acroyoga to połączenie spokoju jogi, piękna akrobatyki i relaksu płynącego z masażu tajskiego.

W acroyodze jedna osoba przyjmuje na siebie rolę „podstawy”, czyli tej części duetu, którego zadaniem jest trzymanie, unoszenie partnera, najczęściej przy użyciu rąk i nóg. Druga osoba jest tzw. „latającym”, który uniesiony w powietrze przyjmuje pozycje bazujące na asanach. W pierwszych treningach bardzo często "podstawa" i "latający" wspomagani są przez „spottera”, czyli osobę czuwającą nad przebiegiem ćwiczeń. Co ważne, osoby ćwiczące w parach czy trójkach wymieniają się rolami.

Zobacz na wideo trening acroyogi:

Źródło: Studio Active / TVN Meteo Active/x-news

Jak zacząć ćwiczyć acroyogę?

W acroyodze ważne jest odpowiednie rozciągnięcie ciała. Wykonywanie asan w powietrzu wymaga sporej gibkości i giętkości, ale jak twierdzą trenerzy acroyogi jest ona przeznaczona dla prawie wszystkich, a odpowiednia forma przyjdzie z czasem. Osoby początkujące, których ciało nie jest zbyt wygimnastykowane rozpoczynają zajęcia od łatwiejszych pozycji.

Osoby drobne, niedysponujące dużą siłą słysząc o acroyodze często widzą się jedynie w roli „latającego”. Nic bardziej mylnego. Bycie „podstawą” nie jest związane z siłą fizyczną, ale napięciem mięśni – zarówno osoby unoszącej jak i unoszonej. Dlatego tak ważne w acroyodze jest wzajemne zaufanie i współpraca.

Na pierwszych zajęciach acroyogi dowiadujemy się:

– jak latać w podstawowych pozycjach akrobatycznych;

– jak budować zaufanie we współpracy z partnerem;

– jak relaksować się w powietrzu dzięki pozycjom terapeutycznym;

– jak bezpiecznie asekurować i być asekurowanym;

Niestety przeszkodą w uprawianiu acroyogi może być zbyt wysoka masa ciała oraz problemy ze stawami. Mimo iż unoszenia w ćwiczeniach bazują głównie na napięciu mięśniowym jednak są sporym obciążeniem dla kolan czy nadgarstków. Częste trenowanie w roli "podstawy" może być przyczyną kontuzji. Z kolei wysoka masa ciała może uniemożliwiać "latanie" — w tym wypadu wiele zależy od sprawności unoszącego z którym ćwiczymy.

Przeczytaj także: Jaki strój wybrać na zajęcia jogi? [GALERIA]

Zalety acroyogi, czyli dlaczego warto „latać”?

Acroyoga jest idealnym sposobem na relaks, ale z odrobiną fantazji. Ćwiczenia są efektowne, ale i efektywne: pomagają w rozciągnięciu mięśni, szczególnie kręgosłupa, wyregulowaniu pracy układu trawiennego oraz krążeniowego. Dodatkowo acroyoga to doskonała propozycja dla par, bo może być sposobem na wzmocnienie więzi i naprawdę dobrą zabawę. Co ważne, acroyogą może być miłą odmianą dla osób, dla których tradycyjne asany nie stanowią już wyzwania.

Mniej oczywiste zalety acroyogi to lepsze poznanie własnego ciała. Każde zajęcia pokazują ćwiczącemu jego ograniczenia i możliwości, uczą go akceptacji siebie, a fizyczny kontakt z drugą osobą przełamuje nieśmiałość. Acroyoga pomaga osiągnąć wewnętrzną integrację opartą na zdrowym dystansie do samego siebie.