Post przerywany może być nieskuteczny, trudny i... tuczący. Oto jego wady
Post przerywany to ostatnimi czasy święci triumfy, jako – zdaniem niektórych - remedium na wiele, jeśli nie na wszystko. Zwolennicy sądzą, że post przerywany może poprawiać odporność, kondycję, procesy trawienia, a przede wszystkim – redukować wagę. Niestety, nie zawsze tak się dzieje i wskutek postu przerywanego, waga może nawet pójść w górę, a nie w dół. Czym jeszcze może grozić post przerywany?
Post przerywany - kiedy nie działa?
Post przerywany jest modny i wygodny, bo nie wskazuje np. z jakich produktów należy rezygnować. Ot, jesz, jak lubisz i od czasu do czasu, nie jesz. I już? Chociaż zwolennicy twierdzą, że tak, to już, niestety rzeczywistość nie jest tak prosta.
Specjaliści wskazują, że nie zawsze post przerywany sprzyja chudnięciu, a często właśnie z tą myślą jest podejmowany. Jak to jest naprawdę z tym przerywanym postem?
Błędy w czasie postu przerywanego
Post przerywany – jak sama nazwa wskazuje, polega na jedzeniu przerywaniu okresu jedzenia postem. Ten czas przerwy może być różnej długości – w zależności od indywidualnych preferencji, predyspozycji i wyznaczonych celów.
Dla wielu osób takim celem ma być właśnie zmniejszenie masy ciała. Jednak co najmniej część ludzi pochopnie traktuje post przerywany jako remedium na zbędne kilogramy.
Tymczasem post działa, o ile dieta jest zbilansowana, bogata w białka, zdrowe tłuszcze i odpowiednie ilości węglowodanów. Niewłaściwe rozumienie swobody przy komponowaniu posiłków podczas postu przerywanego może prowadzić do dietetycznej klęski.
Jakie są rodzaje postu przerywanego?
Post przerywany postowi nierówny. Może być to np. post naprzemienny, w którym dni postne i dni normalnego jedzenia następują na zmianę. Niektórzy praktykują post w wybrane dwa dni tygodnia. Jeszcze inni w ciągu doby stosują określone okna czasowe na jedzenie i na poszczenie.
Najczęściej stosowane metody to 16/8, czyli 16 h w ciągu doby (w tym sen) to post, 8 godzin – czas, w którym można jeść. Inni praktykują podobny system, ale z podziałem na 12 godzin. Popularny jest też wariant 5:2, czyli pięć dni normalnego żywienia – dwa dni ograniczania się do ok. 500 kcal.
Post przerywany - wady, przeciwwskazania
Post przerywany, wbrew obiegowej opinii, nie odchudza sam z siebie. Żeby zredukować masę ciała, należy zmniejszyć bilans kaloryczny. Dlatego, paradoksalnie, część osób tyje w czasie postu przerywanego, bo próbują najeść się „na zapas” albo „nadrabiają” chwile postu.
Takie nieregularne żywienie, głodzenie i objadanie, ma katastrofalne skutki dla organizmu, może powodować zaburzenia pracy układu pokarmowego, zaburzenia rytmu wypróżnień, wahania poziomu cukru we krwi, pogorszenie samopoczucia, uczucie zmęczenia i rozdrażnienia.
Post przerywany – o ile towarzyszy mu dobrze skomponowana dieta – może mieć zalety dla zdrowia jak m.in.regulowanie poziomu cholesterolu. Każdorazowo przejście na taką (lub inną) dietę powinno być poprzedzone konsultacją medyczną.
Źle dobrane żywienie może pogorszyć stan pacjenta m.in. w przypadku cukrzyków post przerywany może powodować stan hipoglikemii.
Postu przerywanego nie powinni praktykować również seniorzy, osoby w ciąży, osoby karmiące piersią, dzieci, młodzież i pacjenci, którzy przyjmują na stałe leki, które powinny być podawane o określonych porach i w określonych odstępach czasu z lub między posiłków.
