Kick-boxing - co to jest kick-boxing?

Kick-boxing to sport walki, który polega na zadawaniu ciosów bokserskich pięściami oraz kopnięciach. Kick-boxing często kojarzony jest z bezmyślnym biciem się i kopaniem po twarzy. To błąd. Kick-boxing to niezwykła szybkość i zwinność połączona za pomocą precyzyjnej techniki z czystą siłą mięśni. Może ktoś jeszcze pamięta słynne kopnięcie Jeana-Claude'a van Damme'a z wyskoku z obrotem o 360º?

Kick-boxing to sport walki, który rozwija ciało w sposób holistyczny. Dzięki wymuszeniu pracy w ataku każdą kończyną kick-boxerzy w treningu muszą dbać zarówno o siłę uderzenia, jak i szybkość poruszania się. W kick-boxingu istotne jest także, aby zachować gibkość i trzeźwą ocenę sytuacji. Sporty walki często kojarzone są z bezmyślnym biciem się po twarzy. Prawda jest jednak zupełnie inna.

W sportach oraz sztukach walki liczy się precyzja, dokładność, kontrola nad własnym ciałem i umiejętności techniczne. Czysta siła stanowi jedynie podstawową cechę motoryczną do rozwoju pozostałych. Zobacz, na czym polega trening kick-bokserski.

Spis treści

1. Kick-boxing - podstawy
2. Kick-boxing - nauka
3. Kick-boxing – postawa
4. Kick-boxing – ciosy
5. Jak wygląda trening kick-boxingu?
6. Kick-boxing - wpływ na zdrowie

Kick-boxing - podstawy

Kick-boxing to jeden z najpopularniejszych sportów walki. Możemy wyróżnić w nim dwa nurty. Amerykański, sięgający początku lat 70., oraz japoński.

Podstawy obu wersji kick-boxingu są podobne. Z tym że wersja amerykańska była próbą osób trenujących karate zniesienia ograniczeń nałożonych na ten sport. Na określenie amerykańskiego kick-boxingu używa się czasem nazwy "full-contact karate" lub w skrócie "full contact".

Wersja japońska natomiast powstała z połączania karate oraz tajskiego boksu. Kick-boxing polega na zadawaniu ciosów rękami w taki sam sposób jak w boksie. Oznacza to, że możemy zadawać ciosy sierpowe, proste, haki oraz podbródkowe. Nie można jednak używać łokci ani przedramion.

Kopnięcia natomiast wywodzą się z karate. Stosuje się low-kicki oraz high-kicki. Nie można podczas walki wykonywać uderzeń kolanem. Kick-boxing rożni się od sportów, z których czerpał. Zmusza zawodnika do zdecydowanie większego wysiłku podczas treningów i walk. Stanowi idealne rozwiązanie dla osób pragnących poprawić swoją pewność siebie, zrzucić zbędne kilogramy, nauczyć się samoobrony oraz zbudować sprawność fizyczną.

Kick-boxing - nauka

Stopnie szkoleniowe w kick-boxingu dzielą się na: uczniowskie i mistrzowskie. Stopień mistrzowski to oczywiście czarny pas. Natomiast stopnie ucznia to, licząc od najniższego: biały pas, biały pas z żółtym zakończeniem pasa, żółty pas, żółty pas z pomarańczowym zakończeniem, pomarańczowy pas, zielony pas, niebieski pas, brązowy pas z niebieskim zakończeniem, brązowy pas i - ostatni przed mistrzowskim - brązowy pas z czarnym zakończeniem.

Kick-boxing – postawa

Podstawą kick-boksingu jest postawa. Postawa w kick-boxingu jest bardzo podobna do tej bokserskiej. Pojawiają się jednak pewne różnice.

Należy stanąć na szerokość bioder, osoby praworęczne i nożne wykonują mały kroczek prawą stopą w tył. Noga musi pójść w linii w jakiej była ustawiona. Chodzi o zachowanie maksymalnej stabilności. Ustawienie stóp będzie jednak węższe niż u bokserów. Spowodowane jest to wykorzystaniem nóg do zadawania ciosów. Kolana należy lekko ugiąć. Zaciśnięte pięści trzymamy na wysokości szczęki. Łokcie wąsko przy ciele.

Należy teraz lekko skręcić się do tylnej nogi, tak aby wysunąć lewą rękę i bark do przodu, a prawą cofnąć. Skręt następuje w biodrze. Teraz należy już tylko nieco się zgarbić, czyli wykonać tak zwany koci grzbiet. Taka pozycja jest bezpieczna podczas obrony i umożliwia zadawanie ciosów. Liczy się stabilność, równowaga oraz wygoda.

Czytaj więcej: Trening bokserski w domu - ćwiczenia dla początkujących

Dlatego właśnie każdy zawodnik będzie nieco modyfikować tę pozycję tak, aby mu maksymalnie odpowiadała. Jeden będzie ustawiał tylną stopę całkowicie bocznie, drugi bardziej w kierunku równoległym do głowy. To samo tyczy również gardy. Jej ułożenie będzie różnić się w zależności od preferencji, warunków fizycznych oraz stylu walki, jaki dana osoba przyjmie.

W postawie kick-boksera chodzi o zachowanie maksymalnej stabilności. Tylko taka postawa gwarantuje obronę i zadawanie ciosów.

Kick-boxing – ciosy

W kick-boxing wyróżniamy ciosy pięściami oraz nogami. Ciosy rękami to proste, sierpy oraz haki:

• Ciosy proste wyprowadzamy po najkrótszej linii, spod brody na twarz przeciwnika. Istotne jest to aby celować w nos, bądź szczękę. Należy zadawać cios poprzez wyprostowanie ręki na pełną długość, tak aby bark doszedł do nasze j brody, co zapewni nam ochronę.Ważnym elementem jest także skręt w biodrze. Każdy cios wyprowadzamy z całego ciała. Oznacza to, że siłę zaczynamy generować już od stopy. Pięść jest jedynie zakończeniem tego procesu. Innymi słowy zadając cios istotne jest to aby mieć odpowiednio ustawione stopy, skręt biodra i wyrzucenie barku w przód.

• Ciosy sierpowe zadajemy od boku w okolice skroni, ucha, bądź w szczękę. Ręka ugięta jest pod kątek 90 stopniu w łokciu. W zależności od dystansu w jakim się znajdujemy kąt ten będzie się nieco zmieniać. Ważne aby cios zadawać ze skrętu, co oznacza, iż najpierw dobrze jest wykonać unik, bądź zejście z cofnięciem barku ręki, którą chcemy zadać cios.

• Haki zadajemy na korpus. Ułożenie ręki jest tutaj istotne, ponieważ naszym zadaniem jest wbić się w ciało przeciwnika. By cios miał maksymalną moc, należy wykonać go po lekkim zejściu w dół z cofnięciem barku, podobnie jak przy sierpie. Kąt w ręce także powinien wynosić około 90 stopni. Staramy się uderzyć w okolice wątroby, bądź mostka. Tutaj równie istotne jest wypchnięcie barku i wygenerowanie energii z całego ciała.

Czytaj też: Na czym polega krav-maga?

Trener personalny Tomasz Piotrowski pokazuje technikę zadawania takich ciosów:

Techniki kopnięć dzielimy na podstawowe (m.in. frontalne, okreżne, boczne), obrotowe, z wyskoku i najbardziej widowiskowe wyskoki z obrotem. Każdy z nich dzieli się na kilka rodzajów (boczne, okrężne, hakowe, opadające itd.) w zależności od sposobu prowadzenia kończyn. Poniżej krótkie omówienie niektórych z technik kopnięć:

• Kopnięcia frontalne wykonujemy, unosząc kolana do góry i mocno wypychając nogę wprzód. Chcemy uderzyć powierzchnią całej stopy w brzuch lub klatkę piersiową. Przed kopnięciem przednią nogą, o ile mamy na to czas, można wykonać przeskok, zamieniając nogi miejscami.

• Low kick przednią nogą wykonujemy albo na zewnętrzną część nogi przeciwnika, albo na wewnętrzną część nogi ustawionej przeciwnie do naszej. Kopnięcie to jest niskie i szybkie. Ważne jest, aby najpierw dostawić bocznie piętę tylnej nogi do przedniej, a dopiero następnie kopnąć. Osoby zaawansowane mogą wykonywać także i w tym wypadku przeskoki.

• Kopiąc tylną nogą, należy skręcić się na stopie tak, aby noga ustawiła się bocznie do zewnątrz. Takie ustawienie stopy jest bardzo ważne podczas kopania, ponieważ chroni kolana nogi podporowej od kontuzji. W taki sam sposób możemy kopać na brzuch oraz głowę. Te kopnięcia wymagają jednak większego zakresu ruchu, który trenuje się poprzez rozciąganie.

Zobacz, jak wyglądają kopnięcia w kick-boxingu:

Jak wygląda trening kick-boxingu?

Trening kick-boxera wygląda tak samo, jak każdy trening sztuk walki. Pracuje się nad techniką oraz przygotowaniem motorycznym. Aspekt techniczny trenuje się przed lustrem, mówiąc branżowo "na sucho", lub podczas tarczy z trenerem bądź innym zawodnikiem. Osoby bardziej zaawansowane wykonują sparingi zadaniowe oraz pełne. W treningu wykorzystuje się także przyrządy takie jak worki, skakanki, piłki lekarskie, opony i młoty.

Prócz treningów typowo technicznych można spotkać się z treningami obwodowymi i treningiem na przyrządach. "Obwody" są najbardziej wyczerpujące i wymagające. Stanowią jednak najlepszą metodę rozwoju wytrzymałości siłowej oraz dynamiki. Praca na przyrządach, czyli workach, gruszkach itd., pozwala na doskonalenie techniki, a także poprawę szybkości i siły uderzeń. Wszystko uzależnione jest od sposobu wykonywania pracy.

Większość treningów rozpoczyna się wspólną rozgrzewką, po której następuje część główna treningu, a na końcu wspólne brzuszki i rozciąganie.

Kick-boxing - wpływ na zdrowie

Wpływ kick-boxing na zdrowie jest tak samo korzystny jak każdego innego sportu walki. Pozwala wyładować negatywne emocje. Mówiąc kolokwialnie "wyżyć się". Rozładowuje stres, którego w dzisiejszych czasach mamy zdecydowanie za dużo. Pozytywnie wpływa na metabolizm, ponieważ podczas jednego treningu możemy spalić naprawdę mnóstwo kalorii. Przekłada się to oczywiście na redukcję tkanki tłuszczowej, poprawę samopoczucia i wyglądu.

Ze względu na intensywność ćwiczeń wzrasta nasza wydolność. Istotne jest także to, że na każdym treningu się rozciągamy i poprawiamy swoją gibkość. Jest to doskonała prewencja przed kontuzjami. Kick-boxing trenowany rekreacyjnie jest świetnym rozwiązaniem dla ludzi, pragnących zyskać sprawność i pewność siebie. Pozwala także nauczyć się podstaw samoobrony, co również nie jest bez znaczenia.

O autorze

Tomasz Piotrowski

Jest certyfikowanym trenerem personalnym oraz specjalistą do spraw żywienia. Swoją wiedzę zdobywał u najlepszych ekspertów w branży fitness w Polsce. Posiada kilkuletnie doświadczenie w pracy jako dietetyk w prywatnej placówce w Krakowie oraz doświadczenie w pracy jako trener personalny. Zajmuje się także pisaniem artykułów eksperckich na temat zdrowia, treningów i suplementacji oraz pracą w branży suplementacyjnej. Jest pasjonatem szermierki na pięści.

Czytaj więcej artykułów tego autora