Kumin (kmin rzymski) - właściwości lecznicze i zastosowanie
Kumin, czyli kmin rzymski, to nie to samo co kminek. Kumin (kminek rzymski) ma nieco inne właściwości lecznicze, a co za tym idzie - znalazł nieco inne zastosowanie w lecznictwie i kuchni. Jakie zastosowanie znalazł kumin? Czym zastąpić kumin? Gdzie można go kupić i jaka jest jego cena?
Spis treści
- Kumin (kmin rzymski) - właściwości zdrowotne
- Kumin (kmin rzymski) - zastosowanie w kuchni
- Kumin (kmin rzymski) - do czego się dodaje?
- Trufle z kuminem i kawą
Kumin, czyli kmin rzymski, to przyprawa pochodząca z Egiptu, która - dzięki swoim właściwościom - znalazła szerokie zastosowanie w średniowiecznej Europie, zarówno w lecznictwie, jak i w kuchni. Obecnie kumin (kmin rzymski) jest uprawiany w Maroku, Iranie, Turcji Indiach, Chinach i w obu Amerykach. Najbardziej popularny w kuchni śródziemnomorskiej ze względu na walory smakowo- zapachowe.
Kumin (kmin rzymski) - właściwości zdrowotne
Kumin jest doskonałym źródłem żelaza - 100 g przyprawy ponad 6- krotnie przekracza dzienne zapotrzebowanie osoby dorosłej na ten pierwiastek mineralny. Dzięki temu kumin zarówno zapobiega, jak i wspomaga leczenie anemii. Żelazo jest ważne m.in. dla kobiet miesiączkujących, które tracą żelazo w trakcie krwawienia.
Poza tym kumin, dzięki wysokiej zawartości żelaza, witaminy C i A, kumin ma pozytywny wpływ na układ odpornościowy.
Kumin obniża stężenie "złego" cholesterolu LDL, trójglicerydów we krwi oraz zwiększa stężenie "dobrego" cholesterolu HDL we krwi. Poprawę profilu lipidowego krwi zaobserwowano u osób z nadwagą i otyłością oraz u osób z hipercholesterolemią.
Kumin łagodzi zaburzenia trawienne. Stymuluje wydzielanie enzymów przez trzustkę, które warunkują absorbcję składników odżywczych. Zawarty w kuminie tymol stymuluje wydzielanie żółci i enzymów trawiennych odpowiedzialnych za trawienie pokarmu.
Badania na zwierzętach wykazały, że kumin przyczynia się do obniżenia poziomu glukozy we krwi u osobników z hiperglikemią oraz zmniejszenia masy ciała. Dodatkowo zaobserwowano obniżenie poziomu mocznika we krwi. Stwierdzono także, że kuminaldehyd i kuminol zawarte w kuminie wpływają na zwiększenie wydzielania insuliny. W innym badaniu zaobserwowano, że metanolowy ekstrakt nasion kuminu powoduje zmniejszenie stężenia glukozy we krwi, poziomu hemoglobiny glikowanej, kreatyniny, mocznika oraz wzrost stężenia insuliny we krwi u szczurów z cukrzycą.
Kumin (kmin rzymski) - wartości odżywcze w 100 g
Wartość kaloryczna - 375 kcalBiałko - 17,81 gTłuszcze - 22,27 g
Kwasy tłuszczowe nasycone - 1,535 gKwasy tłuszczowe jednonienasycone - 14,04 gKwasy tłuszczowe wielonienasycone - 3,279 g
Węglowodany - 44,24 gBłonnik - 10,5 g
Minerały (% dziennego zalecanego spożycia dla osoby dorosłej)
Fosfor - 499,0 mg (71%)Potas - 1788,0 mg (51%)Sód - 168,0 mg (11%)Wapń - 931,0 mg (93%)Żelazo - 66,36 mg (644%)Magnez - 366,0 mg (92%)Cynk - 4,8 mg (45%)Miedź - 0,867 mg (96%)Selen - 5,2 µg (9%)Witamina B1 - 0,628 mg (48%)Witamina B2 - 0,327 mg (25%)Niacyna - 4,579 mg (29%)Witamina B6 - 0,435 mg (33%)Witamina B12 - 0,0 µg (0%)Witamina C - 7,7 mg (9%)Witamina A - 64,0 µg (7%)
Wartość odżywcza: USDA, % dziennego zalecanego spożycia: Normy Żywienia, Nowelizacja IŻŻ, 2017
Kumin, dzięki obecności aromatycznych olejków eterycznych i środków dezynfekujących, działa jako środek wykrztuśny, powodując rozrzedzenie w drogach oddechowych flegmy i ułatwiając jej eliminację przez kaszel i plucie. Polecany jest więc z stanach zapalnych dróg oddechowych (np. zapalenia oskrzeli), a także w przebiegu astmy.
Kumin może powodować alergie skórne oraz alergiczne reakcje oddechowe. Osoby zażywające m.in. leki przeciwgrzybicze, antybiotyki, przeciwzapalne, obniżające poziom cholesterolu, przeciwbólowe czy suplementujące żelazo powinny stosować kumin ostrożnie i dla bezpieczeństwa skonsultować to z lekarzem.
Badania wykazały, że zewnątrzkomórkowe stosowanie olejku eterycznego z kuminu znacznie zmniejszyło częstotliwość wystąpienia napadów padaczkowych indukowanych przez pentylenetetrazol (PTZ). Ponadto zaobserwowano, że olejki eteryczne zawarte w kuminie wpływają na wydłużenie czasu trwania okresów bez napadów padaczkowych, obniżenie amplitudy potencjału hiperpolaryzacji (AHP) i zahamowanie szybkości wyzwalania napadów padaczkowych.
Olejki eteryczne oraz aldehyd wyizolowane z kuminu mają właściwości przeciwbakteryjne. Wykazują działanie hamujące na wzrost bakterii, m.in.: Escherichia coli, Staphylococcus epidermidis, S. aureus, S. hemolyticus, Propionibacterium acnes, Corynebacterium diphtheriae, Erysipelothrix rhusiopathiae, Bacillus cereus, Clostridium tetani. Nie wpływają na wzrost bakterii Pseudomonas spp. Z tego powodu zapobiegają wystąpieniu licznych infekcji mikrobiologicznych i grzybicznych skóry. Warto wiedzieć, że kumin jest również stosowany jako składnik pachnących kremów, balsamów i perfum. Ponadto olej z nasion kminku stosuje się jako wielofunkcyjne farby luminescencyjne.
Kumin (kmin rzymski) a ciąża i laktacja
Kumin zwiększa wydzielanie mleka podczas laktacji. Taką właściwość zawdzięcza obecności tymolu, zwiększającego wydzielanie z gruczołów, w tym mleka, z gruczołów sutkowych. Spożywanie kuminu jest korzystne zarówno w czasie laktacji, jak również ciąży ze względu na wysoką zawartość żelaza, którego zapotrzebowanie jest w tym okresie zwiększone. Dodatkowo kumin jest źródłem wapnia, który jest ważnym składnikiem mleka.
Kumin (kmin rzymski) - zastosowanie w kuchni
Kmin rzymski jest bardzo aromatyczną i pikantną przyprawą, która posiada delikatnie gorzki smak. Kumin jest stosowany w kuchni jako przyprawa do potraw. Występuje w formie ziaren, jak i zmielonej. Jest dostępny jako samodzielna przyprawa, jak również jako składnik mieszanek przypraw, głównie curry, garam masala.
Kumin (kmin rzymski) - do czego się dodaje?
Kumin nadaje się zarówno do przyprawiania mięs i ryb, zup, gulaszów, jak również do posypania nim chleba czy ciast. Ponadto świetnie sprawdzi się jako przyprawa do dań z nasion strączkowych, warzywnych oraz jako dodatek do ryżu czy kasz. Kuminem przyprawia się także kapustę kiszoną, dodaje się do sosów pomidorowych oraz marynat. Olej uzyskiwany z kuminu w drodze destylacji z parą jest stosowany do aromatyzowania napojów alkoholowych, deserów i innych przypraw.
Kumin można znaleźć w francuskich serach, takich jak ser Leyden, oraz niektórych tradycyjnych chlebach z Francji. W Niemczech kumin wykorzystuje się do przygotowania likieru.
Trufle z kuminem i kawą
Źródło: x-news.pl/Dzień Dobry TVN