To prawdziwy król polskiego stołu. Ale niektórzy powinni unikać go jak ognia
Nie da się ukryć, że chrzan króluje na polskim stole, zwłaszcza w okolicach Wielkanocy. Wystarczy jego niewielka ilość, aby zaostrzyć smak żurku, jajek czy dań mięsnych. Polacy przepadają za tym świątecznym przysmakiem, ale niestety nie każdy może po niego sięgać. Sprawdź, czy jesteś w tej grupie.
W koszyczku wielkanocnym nie może zabraknąć chrzanu, który symbolizuje krzepę i siłę fizyczną. Wyróżnia się nie tylko intensywnym i ostrym smakiem, ale także bogatym składem odżywczym. Zawiera witaminy (C oraz z grupy B), minerały (jod, fosfor, magnez, mangan, miedź, potas, wapń) beta-karoten oraz kwas foliowy. Deklasuje cytrusy pod względem zawartości kwasu askorbinowego, a zatem wspiera pracę układu odpornościowego oraz łagodzi stan zapalny.
Chrzanu nie może zabraknąć na wielkanocnym stole
Chrzan zasobny jest w duże ilości błonnika, który pomaga regulować pracę, poprawia perystaltykę jelit, zapobiega zaparciom i zapewnia uczucie sytości. Jak poinformowali brytyjscy naukowcy na łamach czasopisma „British Medical Journal”, spożycie 10 g włókna pokarmowego dziennie minimalizuje o 10 proc. ryzyko raka jelita grubego.
W składzie tego świątecznego przysmaku kryją się wyjątkowe związki roślinne, w tym glukozynolany, które rozkładają się na izotiocyjaniany. Neutralizują one wolne rodniki i hamują rozwój komórek nowotworowych. Jego najcenniejszym skarbem jest jednak synigryna wykazująca właściwości rozgrzewające i odkażające. Stanowi ona także niezwykle ważny element w profilaktyce chorób nowotworowych.
Kto nie powinien jeść chrzanu?
Choć chrzan ma w sobie tyle cennych właściwości, nie każdy może go jeść. Szerokim łukiem powinny go omijać osoby z chorobą refluksową. Ich jadłospis powinien składać się głównie z produktów lekkostrawnych, łagodnych i niepodrażniających układu pokarmowego. Ten wartościowy korzeń nie jest wskazany także dla tych, którzy zmagają się z chorobami jelit. Jego spożycie może jedynie nasilić nieprzyjemne, uciążliwe objawy.
Chrzan jest zakazany przy chorobie Leśniowskiego-Crohna i wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego. Osoby, które mają wrzody dwunastnicy i żołądka, powinny tego rarytasu unikać jak ognia.
