Zapach potu a dieta. Jak to, co jemy, wpływa na zapach potu i skóry?
Zapach potu zależy od wielu czynników, takich jak: stres, poziom hormonów, choroby czy przyjmowane leki. Często do zmiany zapachu potu przyczynia się też dieta. Substancje odżywcze, które są dostarczane wraz z pokarmami, po zmetabolizowaniu są wydalane z organizmu m.in. wraz z potem i decydują o jego zapachu. Sprawdź, jaki wpływ na zapach twojego potu ma to, co jesz.
Zapach potu nie jest stały i zależy m.in. od stresu, poziomu hormonów, chorób ogólnoustrojowych i skórnych, stosowanych leków i używek, np. papierosów, a także kosmetyków czy materiału, z którego są wykonane ubrania, które nosisz. Jednak bardzo często do zmiany zapachu potu przyczynia się niewłaściwa dieta.
Spis treści
- Dieta a zapach potu. Czego nie jeść, by pot nie śmierdział?
- Jak pot wpływa na zapach skóry?
- Gruczoły potowe ekrynowe a zapach potu
- Gruczoły apokrynowe i ich wpływ na zapach potu
Dieta a zapach potu. Czego nie jeść, by pot nie śmierdział?
Bakterie, które bytują w okolicach pach, żywią się głównie białkami i tłuszczami, w związku z tym należy ograniczyć spożywanie pokarmów, które są bogate w te substancje. Będzie to tzw. niezdrowa żywność, czyli wysokokaloryczna, o niskiej zawartości witamin i minerałów.
Żeby poprawić zapach potu (a właściwie zapach skóry, która intensywnie się poci), w codziennej diecie należy unikać produktów, które wydzielają związki siarki - enzymy, które nie ulegają rozkładowi i są wydalane wraz z potem w stanie nienaruszonym (dlatego dają tak nieprzyjemny zapach). Do tej grupy należą np. cebula, czosnek i brokuły.
Niewskazane są także pokarmy zawierające konserwanty oraz sztuczne barwniki. Zawarte w nich dodatki aromatyzujące zamieniają się w procesie trawienia w substancje, które mogą być źródłem przykrego zapachu. Z kolei ostro przyprawione potrawy rozszerzają oba rodzaje gruczołów potowych, a tym samym przyczyniają się do wydzielania większej ilości potu.
Jednak przykry zapach skóry jest powodowany nie tylko tym, CO jemy, lecz także tym, JAK jemy. Jeśli odżywiamy się niezdrowo i pochłaniamy zbyt duże ilości jedzenia w krótkim czasie, nasz pot szybciej wytwarza nieprzyjemną woń. Przykry zapach skóry może pojawić się także w efekcie nieprawidłowego metabolizmu niektórych produktów.
Jak pot wpływa na zapach skóry?
Zapach potu w znacznym stopniu zależy od codziennej diety. Pot wydzielany przez gruczoły potowe jest bezwonny. Dopiero procesy zachodzące na powierzchni skóry decydują o powstaniu nieprzyjemnej bądź neutralnej woni.
Zapach potu jest wynikiem aktywności mikroorganizmów znajdujących się na skórze. To one przyczyniają się do rozkładania tłuszczów, cukrów i białek oraz innych substancji wydzielanych przez niektóre gruczoły potowe, dając niekiedy bardzo nieprzyjemny zapach. W związku z tym zapach potu zależy m.in. od tego, jakie pokarmy dostarczamy do organizmu, a co za tym idzie - jakie produkty przemiany materii będą wydalane razem z potem.
Wyróżniamy dwa rodzaje gruczołów potowych: ekrynowe i apokrynowe. Gruczoły te różnią się miejscem występowania, rodzajem produkowanego potu, sposobem wydzielenia go na powierzchnię skóry oraz funkcją, jaką pełnią. Wydzielony pot, zarówno ekrynowy, jak i apokrynowy, jest bezwonny. Za brzydki zapach odpowiedzialne są niektóre składniki potu i żywiące się nimi mikroorganizmy znajdujące się na skórze.
Gruczoły potowe ekrynowe a zapach potu
Gruczoły ekrynowe występują na powierzchni całego ciała (poza ustami) w liczbie od 2 do 5 mln. Gruczoły ekrynowe w głównej mierze odpowiadają za proces termoregulacji organizmu (utrzymują temperaturę ciała poniżej 37 stopni Celsjusza), a co za tym idzie - chronią organizm przed przegrzaniem.
Gdy ciało się nagrzewa, neurony znajdujące się w podwzgórzu mózgowym wysyłają gruczołom ekrynowym sygnał, by zwiększyć produkcję potu. Pot parujący z powierzchni skóry odbiera z organizmu ciepło, przez co reguluje temperaturę ciała. Ponadto pot wydzielany przez gruczoły ekrynowe jest składnikiem płaszcza wodno-lipidowego i odpowiada za utrzymanie prawidłowego poziomu pH skóry, zapewniając w ten sposób ochronę przed mikroorganizmami oraz umożliwiając właściwe funkcjonowanie bariery naskórkowej.
Pot ekrynowy jest bezbarwną i bezzapachową cieczą, która w ok. 98 procentach składa się z wody. Pozostałe 2 procent to roztwór fizjologiczny chlorku sodu, mocznik, amoniak oraz związki mineralne, takie jak żelazo, magnez i potas. Nie jest to "pożywka" bakteryjna, w związku z tym pot ekrynowy nie jest dobrym podłożem dla rozwoju mikroorganizmów i nie tworzy przykrego zapachu.
Jak sobie radzić z nadmiarem potu?
Gruczoły apokrynowe i ich wpływ na zapach potu
Gruczoły apokrynowe (cewkowe gruczoły potowe) rozwijają się dopiero w okresie dojrzewania. Uchodzą do mieszków włosowych i w główniej mierze występują w okolicy pachowej, a także wokół narządów płciowych i odbytu, na otoczkach brodawek sutkowych, w kanałach usznych (gruczoły woszczynowe) oraz na powiekach (gruczoły Molla).
Gruczoły apokrynowe nie biorą udziału w procesie termoregulacji, lecz są odpowiedzialne za wspomaganie procesu detoksykacji organizmu, czyli za usuwanie produktów przemiany materii na zewnątrz ciała. Związki obecne w pocie apokrynowym mają udział w procesach zachodzących na powierzchni skóry i decydują o powstaniu brzydkiego zapachu.
Czytaj też:
- Pocenie nocne: nocne poty to często objaw choroby
- BLOKERY POTU sposobem na nadpotliwość. Jak działają regulatory potu?
- NADMIERNA POTLIWOŚĆ STÓP - jak pomóc pocącym się stopom?
Pot apokrynowy składa się głównie z wody, lipidów (tłuszczów), białek i kwasów organicznych, a także mocznika i kwasu mlekowego. W zależności od tego, co jemy, składnikami potu mogą być także inne substancje chemiczne, takie jak nieulegające rozkładowi fosforany i siarczany.
Ponadto na pot mogą się składać także kwas octowy, masłowy, walerianowy, kapronowy i kaprylowy oraz alkohol etylowy i aceton. W związku z tym pot apokrynowy stanowi "pożywkę" dla mikroorganizmów, takich jak bakterie i grzyby, które znajdują się na powierzchni skóry. Składniki potu są rozkładane przez bakterie, czego skutkiem jest uwolnienie substancji o silnym i nieprzyjemnym zapachu, w tym kwasu izowalerianowego i związków steroidowych (głównie androstenolu).
Dlatego regularne mycie wystarcza, by zmyć z powierzchni skóry pot, będący "pożywką" dla bakterii, i nie dopuścić do powstania nieprzyjemnej woni. Jeśli jednak to niektóre pokarmy są przyczyną wydzielania przykrego zapachu, codzienną dietę należy ułożyć tak, aby wyeliminować substancje, które są "pożywieniem" dla mikroorganizmów.
