Zapach potu a dieta. Jak to, co jemy, wpływa na zapach potu i skóry?

Zapach potu zależy od wielu czynników, takich jak: stres, poziom hormonów, choroby czy przyjmowane leki. Często do zmiany zapachu potu przyczynia się też dieta. Substancje odżywcze, które są dostarczane wraz z pokarmami, po zmetabolizowaniu są wydalane z organizmu m.in. wraz z potem i decydują o jego zapachu. Sprawdź, jaki wpływ na zapach twojego potu ma to, co jesz.

Zapach potu nie jest stały i zależy m.in. od stresu, poziomu hormonów, chorób ogólnoustrojowych i skórnych, stosowanych leków i używek, np. papierosów, a także kosmetyków czy materiału, z którego są wykonane ubrania, które nosisz. Jednak bardzo często do zmiany zapachu potu przyczynia się niewłaściwa dieta.

Spis treści

1. Dieta a zapach potu. Czego nie jeść, by pot nie śmierdział?
2. Jak pot wpływa na zapach skóry?
3. Gruczoły potowe ekrynowe a zapach potu
4. Gruczoły apokrynowe i ich wpływ na zapach potu

Dieta a zapach potu. Czego nie jeść, by pot nie śmierdział?

Bakterie, które bytują w okolicach pach, żywią się głównie białkami i tłuszczami, w związku z tym należy ograniczyć spożywanie pokarmów, które są bogate w te substancje. Będzie to tzw. niezdrowa żywność, czyli wysokokaloryczna, o niskiej zawartości witamin i minerałów.

Żeby poprawić zapach potu (a właściwie zapach skóry, która intensywnie się poci), w codziennej diecie należy unikać produktów, które wydzielają związki siarki - enzymy, które nie ulegają rozkładowi i są wydalane wraz z potem w stanie nienaruszonym (dlatego dają tak nieprzyjemny zapach). Do tej grupy należą np. cebula, czosnek i brokuły.

Niewskazane są także pokarmy zawierające konserwanty oraz sztuczne barwniki. Zawarte w nich dodatki aromatyzujące zamieniają się w procesie trawienia w substancje, które mogą być źródłem przykrego zapachu. Z kolei ostro przyprawione potrawy rozszerzają oba rodzaje gruczołów potowych, a tym samym przyczyniają się do wydzielania większej ilości potu.

Jednak przykry zapach skóry jest powodowany nie tylko tym, CO jemy, lecz także tym, JAK jemy. Jeśli odżywiamy się niezdrowo i pochłaniamy zbyt duże ilości jedzenia w krótkim czasie, nasz pot szybciej wytwarza nieprzyjemną woń. Przykry zapach skóry może pojawić się także w efekcie nieprawidłowego metabolizmu niektórych produktów.

Jak pot wpływa na zapach skóry?

Zapach potu w znacznym stopniu zależy od codziennej diety. Pot wydzielany przez gruczoły potowe jest bezwonny. Dopiero procesy zachodzące na powierzchni skóry decydują o powstaniu nieprzyjemnej bądź neutralnej woni.

Zapach potu jest wynikiem aktywności mikroorganizmów znajdujących się na skórze. To one przyczyniają się do rozkładania tłuszczów, cukrów i białek oraz innych substancji wydzielanych przez niektóre gruczoły potowe, dając niekiedy bardzo nieprzyjemny zapach. W związku z tym zapach potu zależy m.in. od tego, jakie pokarmy dostarczamy do organizmu, a co za tym idzie - jakie produkty przemiany materii będą wydalane razem z potem.

Wyróżniamy dwa rodzaje gruczołów potowych: ekrynowe i apokrynowe. Gruczoły te różnią się miejscem występowania, rodzajem produkowanego potu, sposobem wydzielenia go na powierzchnię skóry oraz funkcją, jaką pełnią. Wydzielony pot, zarówno ekrynowy, jak i apokrynowy, jest bezwonny. Za brzydki zapach odpowiedzialne są niektóre składniki potu i żywiące się nimi mikroorganizmy znajdujące się na skórze.

Gruczoły potowe ekrynowe a zapach potu

Gruczoły ekrynowe występują na powierzchni całego ciała (poza ustami) w liczbie od 2 do 5 mln. Gruczoły ekrynowe w głównej mierze odpowiadają za proces termoregulacji organizmu (utrzymują temperaturę ciała poniżej 37 stopni Celsjusza), a co za tym idzie - chronią organizm przed przegrzaniem.

Gdy ciało się nagrzewa, neurony znajdujące się w podwzgórzu mózgowym wysyłają gruczołom ekrynowym sygnał, by zwiększyć produkcję potu. Pot parujący z powierzchni skóry odbiera z organizmu ciepło, przez co reguluje temperaturę ciała. Ponadto pot wydzielany przez gruczoły ekrynowe jest składnikiem płaszcza wodno-lipidowego i odpowiada za utrzymanie prawidłowego poziomu pH skóry, zapewniając w ten sposób ochronę przed mikroorganizmami oraz umożliwiając właściwe funkcjonowanie bariery naskórkowej.

Pot ekrynowy jest bezbarwną i bezzapachową cieczą, która w ok. 98 procentach składa się z wody. Pozostałe 2 procent to roztwór fizjologiczny chlorku sodu, mocznik, amoniak oraz związki mineralne, takie jak żelazo, magnez i potas. Nie jest to "pożywka" bakteryjna, w związku z tym pot ekrynowy nie jest dobrym podłożem dla rozwoju mikroorganizmów i nie tworzy przykrego zapachu.

Jak sobie radzić z nadmiarem potu?

Gruczoły apokrynowe i ich wpływ na zapach potu

Gruczoły apokrynowe (cewkowe gruczoły potowe) rozwijają się dopiero w okresie dojrzewania. Uchodzą do mieszków włosowych i w główniej mierze występują w okolicy pachowej, a także wokół narządów płciowych i odbytu, na otoczkach brodawek sutkowych, w kanałach usznych (gruczoły woszczynowe) oraz na powiekach (gruczoły Molla).

Gruczoły apokrynowe nie biorą udziału w procesie termoregulacji, lecz są odpowiedzialne za wspomaganie procesu detoksykacji organizmu, czyli za usuwanie produktów przemiany materii na zewnątrz ciała. Związki obecne w pocie apokrynowym mają udział w procesach zachodzących na powierzchni skóry i decydują o powstaniu brzydkiego zapachu.

Czytaj też:

• Pocenie nocne: nocne poty to często objaw choroby
• BLOKERY POTU sposobem na nadpotliwość. Jak działają regulatory potu?
• NADMIERNA POTLIWOŚĆ STÓP - jak pomóc pocącym się stopom?

Pot apokrynowy składa się głównie z wody, lipidów (tłuszczów), białek i kwasów organicznych, a także mocznika i kwasu mlekowego. W zależności od tego, co jemy, składnikami potu mogą być także inne substancje chemiczne, takie jak nieulegające rozkładowi fosforany i siarczany.

Ponadto na pot mogą się składać także kwas octowy, masłowy, walerianowy, kapronowy i kaprylowy oraz alkohol etylowy i aceton. W związku z tym pot apokrynowy stanowi "pożywkę" dla mikroorganizmów, takich jak bakterie i grzyby, które znajdują się na powierzchni skóry. Składniki potu są rozkładane przez bakterie, czego skutkiem jest uwolnienie substancji o silnym i nieprzyjemnym zapachu, w tym kwasu izowalerianowego i związków steroidowych (głównie androstenolu).

Dlatego regularne mycie wystarcza, by zmyć z powierzchni skóry pot, będący "pożywką" dla bakterii, i nie dopuścić do powstania nieprzyjemnej woni. Jeśli jednak to niektóre pokarmy są przyczyną wydzielania przykrego zapachu, codzienną dietę należy ułożyć tak, aby wyeliminować substancje, które są "pożywieniem" dla mikroorganizmów.

Monika Majewska