Popping – historia i charakterystyka tańca. Rodzaje figur

Popping to styl tańca ulicznego, zdefiniowany w latach 70. XX wieku. Popping narodził się na Zachodnim Wybrzeżu Stanów Zjednoczonych wśród społeczności afroamerykańskiej, z czasem zyskał popularność na całym świecie. Popping nazywa się czasem tańcem robota, choć to tylko jedna z technik. Przeczytaj, jaka jest historia poppingu i poznaj jego najpopularniejsze figury.

Spis treści

1. Popping: historia
2. Zobacz pokaz poppingu [WIDEO]
3. Popping: charakterystyka tańca
4. Popping: rodzaje figur
5. Dlaczego warto tańczyć?

Popping to taniec wymagający od tancerza, a właściwie poppera, bo tak się nazywają ci, którzy opanowali ten styl, dużej dokładności wykonywanych ruchów i bardzo dużej sprawności, żeby nie powiedzieć – elastyczności. Popping jest jednak bardzo widowiskowym stylem tańca ulicznego.

Popping: historia

Przyjmuje się, że popping powstał w 1974 roku we Fresno w Kalifornii. Za jego pomysłodawców uważa się członków grupy Electric Boogaloos: dwóch braci Boogaloo Sama i Popin’ Pete’a, a także Skeeter Rabbita, Suga Popa i Mr. Wigglesa. Tak naprawdę jednak trudno jednoznacznie potwierdzić, że to właśnie od nich się zaczęło, bo styl formował się już wcześniej.

Samego pojęcia "popping" po raz pierwszy użył w 1999 roku Popin’ Pete, zirytowany ciągłym myleniem poppingu z break dance’m. Różnica między poppingiem a break dance’m jest jednak duża: popping wymaga od tancerza pozostawania w pionie (poza rzadkimi momentami zejścia na kolana lub położenia się na parkiecie), a break dance opiera się głównie na ruchach w poziomie. Skąd akurat nazwa "popping"? Za każdym razem, gdy Boogaloo Sam wykonywał napięcie mięśni, wymawiał słowo "pop".

Czytaj też:

Breakdance: opis tańca, historia i rodzaje figur

Dancehall: taniec, dzięki któremu pokochasz swoje ciało

Hip hop: opis i historia tańca. Podstawowe kroki

Popping ma swoje korzenie w funku i disco z lat 70., jednak wraz ze wzrostem jego popularności zaczęto go tańczyć także do electro i new wave. Popping razem z lockingiem zalicza się do funky styles. Ulubione przez popperów zespoły i artyści to: Kraftwerk, Twightlight 22, World Class Wreckling Crew czy Egyptian Lover. Z czasem zaczęto tańczyć popping niemal przy każdym rodzaju muzyki, najczęściej jednak dzieje się tak przy hip hopie i różnego rodzaju elektronice.

Warto dodać, że na skutek szybkiego rozwoju tego stylu, terminu "popping" zaczęto używać zarówno wobec stylu tańca, jak i jednego z jego podstylów.

Zobacz pokaz poppingu [WIDEO]

Popping: charakterystyka tańca

Popping to technika napinania i rozluźniania mięśni w taki sposób, że tworzą one efekt szarpnięcia. Aby ten efekt uzyskać, popper wykonuje dwa rodzaje ruchów: doing pop, czyli szybkie napięcie mięśni i doing hit – równie sprawne ich rozluźnienie.

Istnieją też wariacje, w których popper wykorzystuje konkretne części ciała, m. in. leg pops, czyli pop nogami, pop arm, czyli ruch ramieniem bądź ręką, neck pops – ruchy szyją i chest pops – klatką piersiową. Połączenie tych ruchów – jednoczesne wykonywanie ruchów dolnej i górnej partii ciała - sprawia, że popping jest stylem bardzo wyrazistym. Tancerze często pomiędzy kolejnym napięciem i rozlużnieniem mięśni i przejściem od jednej pozycji do drugiej robią dłuższe przerwy (stopping on a dime).

Popping nazywa się czasem tańcem robota, ale nie do końca słusznie – oprócz wyraźnie "sztywnych" ruchów popper może też prezentować ruchy bardzo płynne. W poppingu ważna jest ekspresja poppera, zwłaszcza jego mimika twarzy, która wraz z wykonywanymi przez niego ruchami tworzy zgraną  całość. Mimo że czasem te ruchy są oddzielone wyraźnymi przerwami, popping to właśnie bardzo płynny w ruchach styl.

Popping: rodzaje figur

Najpopularniejsze figury w poppingu to:

• Animation – tancerz naśladuje ruchy postaci z filmów, kreskówek.
• Boogaloo – ruchy "człowieka gumy", gdy tancerz wydaje się nie mieć mięśni, płynnie porusza się po scenie.
• Bottom first – tancerz najpierw przekręca dolną część swojego ciała, a później dołącza do niej górna.
• Fresno – ruch, który swoją nazwę wziął od miejscowości, z której pochodzą Electric Boogaloo. Polega na tym, że tancerz przenosi ciężar ciała z jednej nogi na drugą, przesuwając się jednocześnie z boku na bok.
• Miming – popper naśladuje mima, poruszając się w rytm konkretnej muzyki.
• Old Man – ruch, który ma naśladować poruszanie się starego człowieka – nogi i tułów przemieszczają się "osobno" - najpierw przesuwa się jedna partia ciała, potem druga.
• Pop – spinanie i rozluźnianie mięśni, podstawowy ruch wykonywany w poppingu.
• Puppet – popper wykonuje ruchy, które przypominają poruszanie się marionetek.
• Roboting – tancerz porusza się, jakby był robotem.
• Scarecrow – dzięki tej technice popper przypomina stracha na wróble – twórcy tego rodzaju ruchów inspirowali się "Czarnoksiężnikiem z Krainy Oz".
• Waving – popper porusza się tak, jakby bo jego ciele przepływała fala.
• Vibration – popper napina mięśnie w taki sposób, że wprawia je w wibracje.

Dlaczego warto tańczyć?

Anna Sierant