Rumba – pochodzenie tańca, kroki i figury w rumbie

Rumba to pochodzący z Kuby taniec towarzyski, który swoje korzenie ma wśród afrykańskich społeczności. To połączenie sprawia, że rumba jest tańcem niezwykle zmysłowym i sensualnym. Kroki i figury rumby wymagają doskonałej koordynacji ruchowej oraz odwagi, ponieważ charakterystyczny ruch bioder w rumbie jest śmiały i erotyczny. Sprawdź, jaka jest specyfika rumby, poznaj jej kroki i figury oraz dowiedz się więcej o stroju do rumby i muzyce do tego odważnego tańca.

Spis treści

1. Rumba – historia tańca
2. Rumba – charakterystyka tańca i figury
3. Rumba – krok podstawowy
4. Zobacz pokaz podstawowej rumby [WIDEO]
5. Rumba – style tańca
6. Rumba - muzyka

Rumba to taniec miłości i zmysłów. Partnerzy w rumbie za pomocą figur tanecznych i sensualnych ruchów maksymalnie zbliżają się do siebie, aby oddać jej erotyczny charakter. Figury w rumbie obfitują w płynne, plastyczne ruchy, przypominające wężowe wicie się. Partner powinien prowadzić partnerkę oraz uwodzić ją, a ona ma kusić go zmysłowymi ruchami całego ciała: przede wszystkim nóg i bioder.

Rumba towarzyska opiera się na grze pozorów. Tancerze zwodzą się wzajemnie, wzbudzając między sobą napięcie i wywołując pożądanie. Muzyka i strój do rumby mają tworzyć spójną, sensualną całość wraz z historią opowiadaną przez partnerów tanecznych na parkiecie.

Poznaj historię i charakterystykę tego tańca miłości!

Rumba – historia tańca

Rumba to kubański taniec latynoamerykański, podobnie jak większość tańców Ameryki Łacińskiej, zapoczątkowany przez afrykańskich niewolników. Rumba swoje pochodzenie zawdzięcza także tzw. solares, afrykańskim społecznościom, licznie osiedlającym się w niewielkich miasteczkach. To właśnie w tym środowisku powstało określenie "rumba" oznaczające huczne imprezy taneczne. Również od tego słowa pochodzi wyraz "rumbero", który ma z kolei określać kogoś lubiącego zabawę, czyli dzisiejszego imprezowicza.

Za rozwój rumby w Europie odpowiedzialny jest przede wszystkim słynny tancerz i choreograf Pierre Laffite.

W największym stopniu rumba rozwijała się na Kubie. W pierwotnej, ludowej odmianie była tańcem niezwykle zmysłowym i erotycznym. Powstała mniej więcej w latach 80-tych XIX wieku, co było powiązane bezpośrednio ze zniesieniem niewolnictwa na Kubie.

Rumba do Europy dotarła w latach 20-tych XX wieku. Początkowo taniec ten nie przypadł Europejczykom do gustu ze względu na swój odważny charakter, jednak z czasem jego popularność wzrosła, szczególnie w Stanach Zjednoczonych. W latach 30-tych i 40-tych powstał konflikt pomiędzy tancerzami dotyczący tego, która odmiana rumby (a było ich wówczas trzy: kubańska, amerykańska, europejska) ma obowiązywać na zawodach tanecznych. Ostatecznie została nim rumba kubańska z możliwymi wariantami kroków uproszczonych z tzw. Rumby square.

Rumba – charakterystyka tańca i figury

Rumba to taniec niezwykle zmysłowy i erotyczny. Aby odpowiednio zatańczyć rumbę, należy przyjąć naprężoną i wyprostowaną postawę ciała, doprowadzając wręcz do przeprostów w kolanach. Dużą rolę w tym tańcu odgrywają stopy oraz praca nóg i bioder. Ruchy bioder i całego ciała przypominają ruchy węża, przez co ich wykonanie wymaga ocierania się o partnera. Stopień zbliżenia partnerów w tańcu zależy od stylu rumby, jaki praktykują.

Podstawowymi i najczęściej wykonywanymi figurami w rumbie są: New York, hand to hand, spot turn oraz różne rodzaje obrotów. Takt w rumbie to 4/4.

Rumba – krok podstawowy

Krok podstawowy rumby jest łatwy do zapamiętania i dość prosty technicznie:

1. Przenieś ciężar ciała na prawą nogę.
2. Wykonaj krok do przodu lewą nogą i aktywuj do pracy biodro.
3. Wróć do pozycji wyjściowej z ruchem biodrem.
4. Wykonaj, wraz z pracą biodrem, krok w bok lewą nogą.

Tę samą sekwencję powtórz analogicznie na drugą stronę:

1. Przenieś ciężar ciała na prawą nogę.
2. Wykonaj krok do przodu prawą nogą i aktywuj do pracy biodro.
3. Wróć do pozycji wyjściowej z ruchem biodrem.
4. Wykonaj, wraz z pracą biodrem, krok w bok prawą nogą.

Zobacz pokaz podstawowej rumby [WIDEO]

Rumba – style tańca

Rumba kubańska dzieli się na trzy style:

• Columbia – wykonywana jest solo przez mężczyznę. „La Columbię” praktykuje się tylko na Kubie. Polega na trudnych technicznie ruchach z elementami akrobatycznymi, zaczerpniętymi z tańców iremes i diablito cubano. Columbia jest szybką odmianą rumby.
• Guaguancó – najpopularniejszy i najczęściej praktykowany styl rumby. Towarzyszy mu opowieść taneczna, w której partnerzy kuszą się wzajemnie i uwodzą, jednocześnie nie dopuszczając siebie zbyt blisko. W tym przypadku taniec odwzorowuje historię wyśpiewywaną przez muzyków rumby. Stanowi widowiskową całość, pełną pasji i namiętności. W tym stylu rumby figury taneczne opierają się głównie na ruchach biodrami, które mają wzajemnie kusić partnerów.
• Yambú – to wolny styl rumby. W przeciwieństwie do Guaguancó, ta odmiana rumby kubańskiej tańczona jest w powolny i raczej sztywny sposób. Brak obfitych i śmiałych ruchów bioder, to główna cecha charakterystyczna tego tańca.

Poza powyższymi stylami istnieje także główna odmiana – rumba towarzyska, która rozliczana jest w metrum 4/4 i wchodzi w skład 10-ciu głównych tańców towarzyskich. Trzymanie partnerki może być wykonywane za pomocą dwóch rąk (trzymanie zamknięte) oraz jednej (trzymanie otwarte). Chodzenie w rumbie towarzyskiej powinno odbywać się na przeprostowanych nogach, a ciężar ciała musi spoczywać nad palcami stóp.

W rumbie towarzyskiej prowadzona jest intymna gra między partnerami: kobieta ma kusić, a mężczyzna pięknie ją prezentować i prowadzić. Rumba towarzyska może być rozliczana na dwa sposoby: raz, dwa, trzy, cztery (rumba square) oraz cztery, raz, dwa, trzy (rumba cubana).

Rumba - muzyka

Muzyka do rumby jest zmysłowa i sensualna. Tempo i rytm są raczej powolne, mimo latynoskich, egzotycznym powiązań muzycznych. Popularni wykonawcy, którzy prezentują ten typ muzyki to m.in.: Melendi, Macaco, La Cabra Mecánica, Muchachito Bombo Infierno, Los Delinqüentes, La Pegatina, Ojoj de Brujo, Kiko Veneno, Gipsy Kings, Los Chichos, Peret, Gertrudis, Jose Feliciano.

Posłuchaj klasycznej muzyki do rumby:

Mimo wszystko rumba to tak plastyczny pod względem muzyki taniec, że jego kroki można wykonywać właściwie do każdej melodii. Ważne, aby tempo nie było za szybkie i można było je rozliczyć, tak jak w tańcu towarzyskim, na cztery (wolno, szybko, szybko). Do tego mogą trafnie posłużyć nagrania oryginalne oraz remixy piosenek współczesnych artystów muzycznych takich jak: Ed Sheeran, Enrique Iglesias, Gabrielle, James Morrison, Beyonce czy Shakira. Utwór trzeba jednak odpowiednio dobrać do odmiany rumby, ponieważ zarówno kroki, jak i muzyka wówczas nieco różnią się.

Zobacz remix utworu Beyonce, do którego można tańczyć rumbę:

Muzyka do rumby skomponowana jest zazwyczaj na podstawie następującego schematu:

• Diany – czyli zmysłowego wstępu instrumentalnego,
• Décimy – improwizacji i wprowadzenia piosenkarza w historię opowiedzianą w utworze,
• Rompe la rumby – podczas której na parkiet wchodzą tancerze, a do zespołu dołączają pozostali muzycy, np. perkusiści.

Małgorzata Kośla