Jak odżywić ciężko chorą osobę z dużą niedowagą? [Porada eksperta]

Moja 61-letnie bratowa od 4 m-cy z niewielkimi przerwami przebywa po raz czwarty w szpitalu. Zaczęło się od trudności w oddychaniu z powodu astmy. W szpitalu przeszła zapalenie oskrzeli. Po wypisaniu do domu, po ok. 2 tygodniach, trafiła ponownie do szpitala. Miała już zator płucny i głęboką zakrzepicę wszystkich żył w obu nogach. Wystąpił ogromny spadek czerwonych ciałek (hemoglobina na poziomie 9) i wysokie CRP - 225. Po miesiącu wypisano ją do domu z zaleceniem terapii tlenowej. Ważyła wtedy 42 kg. Przez miesiąc pobytu w domu jeszcze bardziej straciła apetyt i przez cały czas miała biegunkę - nie pomagały żadne środki. W końcu wezwałam pogotowie i znów jest w szpitalu. Obecnie waży 36,5kg. Próbuję jej pomóc, ale ona po prostu nie ma apetytu, chciałaby jeść, ale wszystko jej w gardle staje, ma odruchy wymiotne i znowu wróciła biegunka. Co można zrobić w tej sytuacji, żeby ona nie umarła z wycieńczenia?

W tej sytuacji najlepiej jeśli bratowa dostanie do żyły gotową, otrzymywaną przemysłowo dietę szpitalną składającą się z odpowiedniej ilości węglowodanów, białek i tłuszczy z witaminami i minerałami wspartą sterydami. Dożywianie "z worka" trwa około doby i dostarcza 1200, 1400, 1600 i 1800 kcal. Kaloryczność mieszanki dobiera lekarz, podobnie jak liczbę worków. Przy niskim poziomie żelaza, dodatkowo powinna otrzymać kroplówkę z żelaza. Odbywa się to wyłącznie w warunkach szpitalnych. W późniejszym etapie, po zabezpieczeniu podstawowych potrzeb organizmu, powinna otrzymywać dietę przemysłową zmiksowaną ze składników, których jej najbardziej brakuje, czyli z większą zawartością, białka, żelaza czy kwasów średniołańcuchowych - dających szybko energię i oszczędzających białka własne organizmu. Skład mieszanki ustala się po dokładnych badaniach. Zlecenie na dożywianie przez wlew daje lekarz, mieszanki przygotowuje pielęgniarka albo dietetyk szpitalny. Myślę, że w szpitalu jest to standard postępowania z pacjentem wyniszczonym przez chorobę, ale... różnie z tym bywa. Porozmawiaj z lekarzem prowadzącym o konieczności dożywiania pozajelitowego.