20-latka chce schudnąć, ale nie ma motywacji [Porada eksperta]

Mam 20 lat, 175 cm wzrostu, 78 kg wagi i chcę schudnąć. Kiedyś byłam szczupłą, atrakcyjną dziewczyną. Do czasu... ok. 8 lat temu przestałam tańczyć, zajęłam się siatkówką, jednak to był chwilowy epizod. Jakieś 4 lata temu zaprzestałam całkowitej aktywności fizycznej. Przestałam rosnąć i poszło w szerz. Starałam się korygować kilogramy, ale niestety przyszły problemy z kręgosłupem, okazało się, że mam przepuklinę kręgosłupa lędźwiowego. Kilogramy narastały, a ja wmówiłam sobie, że nic nie mogę z tym zrobić, bo przecież mam chory kręgosłup. Doszłam teraz do takiego momentu w życiu, że nie mogę na siebie popatrzeć w lustrze, przestałam siebie akceptować. Podjadam, staram się pilnować, ale trudno mi to przychodzi, w dodatku nie mam żadnego ruchu. Jestem na II roku studiów i marzę, żeby schudnąć przynajmniej 15 kg. Chcę znów być atrakcyjna przede wszystkim dla siebie, ale i dla mojego partnera!

Myślę, że swoją drogę warto zacząć od odczarowania przekonania, iż nie możesz nic z tym zrobić. Jeśli pozwolisz, zadam ci kilka pytań, na które powoli i w spokoju sobie odpowiedz. Zaczynam: czy to jest prawda, że nie możesz nic z tym zrobić? czy możesz być absolutnie pewna, że to prawda? jak reagujesz, gdy tak myślisz? jak reagujesz, gdy w nią wierzysz? jakie emocje się pojawiają? czy dają ci one spokój czy stres? jakie wyobrażenie pojawia się, gdy tak myślisz? jakie nawyki towarzyszą tej myśli? jak opisałabyś fizyczne reakcje, kiedy wierzysz w tę myśl? jak traktujesz innych, gdy wierzysz w tę myśl? kim byś była bez tej myśli? A teraz odwróć tę myśl. Jak się czujesz z tą myślą? Czy możesz znaleźć jakieś zaprzeczenie dla tej myśli? Mam nadzieję, że te pytania zmotywują cię i pozwolą ruszyć z miejsca! Mocno w ciebie wierzę. Masz w sobie dużo determinacji i woli. Przecież jesteś "byłym", ale zawsze sportowcem.